Όποιος αντικρίζει το εξώφυλλο ή διαβάζει τον τίτλο του βιβλίου μου (
http://www.rodafinos.cjb.net ), κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά συμφωνώντας: «Δίκιο έχει ο συγγραφέας, πράγματι είναι ανίκητοι», προφανώς σκεπτόμενος άτομα άλλα πλην του εαυτού του. Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρονται, πάντως κανείς μέχρι τώρα δεν έχει τύχει να δει το βιβλίο και να συμφωνήσει: «Δίκιο έχει ο συγγραφέας, πράγματι είμαστε ανίκητοι». Αρχίζω να ανησυχώ μήπως οι ηλίθιοι είναι μυθικά πρόσωπα αφού ακόμη δε συνάντησα κανέναν…
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, κι εγώ στο μυαλό μου ‘τους άλλους’ είχα: τον διευθυντή, τον καθηγητή, τον διαιτητή, την ατζαμή οδηγό, τον αγενή υπάλληλο, το άγαρμπο γκαρσόν, τον ‘καθυστερημένο’ συνεργάτη, τον ενοχλητικό πωλητή, την… πεθερά και γενικότερα άτομα τα οποία δεν φέρονται ‘σωστά’ - δηλαδή ‘όπως θα θέλαμε να φέρονται εμείς’!
[Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, η αναφορά μου δεν έχει να κάνει με διανοητικά καθυστερημένους, παρά με άτομα που απλά βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και έχουν άλλη αντιμετώπιση από τη δική μας.]
Κάποια στιγμή όμως συνειδητοποίησα ότι ως διευθυντής, καθηγητής, οδηγός, συνεργάτης, συχνά είμαι εγώ ο ηλίθιος στη ζωή κάποιων άλλων, σύμφωνα με την άποψη των οποίων δεν συμπεριφέρομαι πάντα ‘σωστά’… δηλαδή όπως θα ήθελαν αυτοί! Στη συνέχεια, αντιλήφθηκα ότι ακόμη πιο συχνά ήμουν ο ‘ηλίθιος’ για τον… εαυτό μου! Παράλογες ιδέες, αντιλήψεις και πιστεύω όπως: ‘πρέπει να με αγαπούν όλοι’, ‘πρέπει το σπίτι μου να είναι πάντα καθαρό’, ‘πρέπει να είμαι καλός σύζυγος, εραστής, μάνατζερ, πατέρας, γιος, φίλος…’, δημιουργούν προβλήματα και …‘ανισορροπίες’ για μας και για τους γύρω μας.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρώτη και η ξακουστή και απλοϊκή στην κατανόηση και στην εφαρμογή της μέθοδος «Ρο», μια αγωγή προληπτική και θεραπευτική στην αντιμετώπιση των ενοχλητικών ατόμων, αλλά και καταστάσεων. Πρόκειται για μια αλάνθαστη(!) τακτική που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε είδους πρόβλημα που αντιμετωπίζετε ή πιθανόν να αντιμετωπίσετε.
Περιγράφεται επίσης με αρκετή δόση χιούμορ μία ολόκληρη ημέρα του «Δάνου Αγχώτη», ενός σύγχρονου Δον Κιχώτη, ο οποίος, έχοντας τελειώσει την ανάγνωση του θεωρητικού υποβάθρου, δοκιμάζει να εφαρμόσει τη θεωρία στην πράξη. Από τη στιγμή που ξυπνάει, μέχρι τη στιγμή που επιστρέφει εξουθενωμένος στο σπίτι, αντιμετωπίζει με θάρρος και στωικότητα τα θηρία και τους δράκους (τους ηλίθιους) του σύγχρονου κόσμου: τον/την παρτενέρ στην τουαλέτα, τον γεματούλη που τον στριμώχνει στον ανελκυστήρα, την κυκλοφορία στο δρόμο, το αφεντικό, τον δυσαρεστημένο πελάτη στη δουλειά, αλλά και το πιο δύσκολο άτομο: τον εαυτό του και τις δικές του παράλογες απαιτήσεις.
Αρκετά όμως η διαφήμιση. Δημιούργησα το blog αυτό για να ακούσω (διαβάσω) τις δικές σας ιστορίες και τις ιδέες για την αντιμετώπιση ‘ηλιθίων’ ατόμων και αντίξοων καταστάσεων. Έρευνες (π.χ. Pennebaker et al., 1988) δείχνουν ότι η συζήτηση περί του προβλήματος ή η εκμυστήρευση, ακόμα και με τη μορφή καταγραφής του σε ένα ημερολόγιο ή σε ένα οποιοδήποτε φύλλο χαρτιού –ακόμη και αν στη συνέχεια δεν το δείξουμε στο άτομο που προκάλεσε τα συναισθήματά μας ή το πετάξουμε– συνδέεται με την αποδοτικότερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και με την καλύτερη υγεία, συνολικά. Επιστρατεύστε, λοιπόν, χαρτί και μολύβι και… τρέμε Anna Frank!
Γράψτε τις ιστορίες σας με τον υπάλληλο της εφορίας, τον διευθυντή της πολεοδομίας, τον καθηγητή στο σχολείο, τον κακομούτσουνο περιπτερά, την κοπέλα ή το αγόρι σας, αλλά και το τι κάνατε για να συνέλθετε και να δείτε τα πράγματα αλλιώς. Μην ξεχνάτε ότι πολύ συχνά εμείς είμαστε οι ‘ηλίθιοι’ για κάποιους άλλους (και ίσως αυτή τη στιγμή κάποιοι άλλοι γράφουν για μας)… αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Καλή διασκέδαση!
Ο πρόεδρος ...
Άγγελος Ροδαφηνός
